Giorgio Agamben
27 lutego drugie spotkanie z cyklu Idee (redakcja cyklu: Joanna Bednarek oraz Marietta Radomska). Bohaterem odsłony drugiej bedzie Giorgio Agamben. Zaczynamy zamieszczać „wprowadzenia” do Agambena. Poniżej notka o nim, autorstwa Joanny Bednarek.
Giorgio Agamben (ur. 1942), wykładający w Wenecji i Paryżu, jest jednym z najbardziej interesujących współczesnych filozofów krytycznie analizujących rzeczywistość społeczną i polityczną. W centrum jego uwagi znajdują się punkty przecięcia władzy politycznej i biologicznego życia – rozwijając tezę Michela Foucaulta o nowoczesności jako erze biopolityki (erze, w której biologiczne życie człowieka staje się bezpośrednim obiektem i właściwym terenem działań politycznych) opisuje zarówno konkretne mechanizmy podporządkowywania życia władzy, jak i generującą je strukturę. Tym, co umożliwia politykę jako taką, jest bowiem według Agambena oddzielenie od siebie dwóch rodzajów życia: życia specyficznie ludzkiego, definiowanego przede wszystkim przez własność mowy, posługiwania się jezykiem (bios), i „nagiego życia” (zoē), zaledwie-życia, pozbawionego wszystkich właściwości i dookreśleń z wyjątkiem samego przetrwania. Wykluczenie nagiego życia (a także podmiotu, który je uosabia, określanego przez Agambena jako homo sacer) umożliwia funkcjonowanie społeczeństwa, polityczności, sfery publicznej. Tym, co cechuje nowoczesną liberalną demokrację, jest destabilizacja i trwały kryzys tego podziału; dzieje się tak dlatego, że po raz pierwszy w historii podstawą politycznego bytu człowieka staje się jego byt biologiczny – fakt urodzenia i dążenie do szczęścia i dobrobytu. Deklarowana uniwersalność praw człowieka nie pozwala na wykluczenie pewnych podmiotów z obszaru polityczności; prowadzi to do powstawania „stref wyjątku”, w których obrębie nie obowiązują żadne prawa, a człowiek, pozbawiony gwarantowanych przez demokrację praw – które, jak się okazuje, są nie tyle prawami człowieka, co prawami obywatela konkretnego państwa narodowego – zostaje zredukowany do wymiaru nagiego życia. Strefy, stanowiąc skandal dla demokratycznej opinii publicznej, są jednocześnie tym, co podtrzymuje porządek polityczny; ich przykładem są oczywiście nazistowskie obozy koncentracyjne, ale także współczesne obozy dla uchodźców czy obóz dla podejrzanych o działalność terrorystyczną w amerykańskiej bazie wojskowej Guantanamo.
Agamben dał się poznać jako krytyk amerykańskiej ideologii wojny z terroryzmem; wprowadzanie kolejnych ograniczeń wolności obywateli w imię bezpieczeństwa (biologicznego przetrwania) oznacza według niego instalowanie w obrębie demokracji permanentnego stanu wyjątkowego; w imię porządku i usuwania zagrożeń dokonuje się kolonizacja życia przez władzę. Jednym z jej przykładów jest ustalanie tożsamości za pomocą danych biometrycznych (cech takich, jak linie papilarne czy wzór siatkówki oka). Sam Agamben w ramach protestu przeciw paszportom biometrycznym zrezygnował w 2002 roku z prowadzenia wykładów w Ameryce.
„Polityka mogła ukonstytuować się jako totalitaryzm w stopniu jak dotąd nieznanym tylko dlatego, że została w naszych czasach kompletnie przekształcona w biopolitykę” stwierdza Agamben, uświadamiając, że przekształcenie się demokracji w totalitaryzm nie było wyłącznie historyczną aberracją, ale konsekwencją jej istotowego mechanizmu – biopolitycznej izolacji i wykluczania nagiego życia. Mechanizm ten funkcjonuje również dzisiaj – głównym zagrożeniem dla demokracji jest nie tyle fundamentalizm religijny, co jej własne, wewnętrzne zabiegi zmierzające do zdyscyplinowania życia za pomocą zarządzania i technologii.
Kolejne imprezy
fragment „Szewców u Bram”
Na prośbę czytelnika Sam Spade, zapowiedź kolejnych przedsięwzięć Klubu Krytyki Politycznej w Poznaniu. Sam, intuicja cię nie zawiodła, faktycznie planujemy zorganizować cykl imprez wokół rocznicy maja 68′. Nie zapominamy przy tym o polskim marcu, ten akcent również zaistnieje w ramach planowanych eventów. O szczegółach będę informował już bliżej wiosny. Zachęcam przy okazji do zapoznania się z numerem szóstym „Krytyki Politycznej” (Czas Zadymy). Znajdziesz tam wiele o 68 roku i rewolucjonizmie. Polecam m.in. rozmowę Sartre’a z Cohn-Benditem i teksty Leszczyńskiego, Lacroix, Sowy, Offe, Smolara, Grudzińskiej-Gross, Wallersteina i Zukina oraz inne. Pełny spis autorów znajdziesz na stronie sklepu, gdzie numer można jeszcze kupić.
27 lutego druga odsłona cyklu Idee. Trzech prelegentów wprowadzi do postaci Giorgio Agambena, który będzie dyskutowany m.in. w kontekście filmu oraz teatru. W kolejnym miesiącu, zgodnie z zapowiedziami, dwie sesje poświęcone Deleuzowi.
W kwietniu na pewno zajmiemy się książkami Thomasa Franka („Co z tym Kansas?”) oraz Elizabeth Dunn („Prywatyzując Polskę”). Także wczesną wiosną odbędzie się duża impreza wokół postaci Artura Żmijewskiego, którego film „Polak w Szafie” był szeroko dyskutowany w czasie październikowego spotkania w Inner Spaces. Spade, nie zapominamy także o projekcie filmowym. „Zizek-Cinema” nie odbył się, ponieważ nasz strategiczny partner wycofał się niemal w ostatnim momencie. Nie oznacza to jednak, że cykl inspirowany „Lacrimae rerum” trafił na półkę.
Zachęcam też do obejrzenia w TR Warszawa „Szewców u Bram” (reżyseria: Jan Klata, dramaturg: Sławomir Sierakowski). Wspólnie z Poznańskim Stowarzyszeniem Inicjatyw Teatralnych (w ramach projektu „turystyka teatralna”) organizujemy wyjazd do Warszawyw dniu 1 marca (sobota). W programie: „Szewcy”, spotkanie z Klatą i Sierakowskim oraz wypad do Zachęty na wystawę Wilhelma Sasnala „Lata Walki”. Szczegóły na temat imprezy (w tym cenę) przedstawię w poniedziałek.
NOWE w LiD
W poprzednim numerze tygodnika „Newsweek” Sławomir Sierakowski pisał o grupie młodych,
Po Sasnalu
od lewej: kuba mikurda, jakub dąbrowski, stanisław czekalski, igor stokfiszewski
wstęp kuby mikurdy do filmów
Popieramy poznański Rozbrat
We wtorek, 8 stycznia br. na teren skłotu Rozbrat w Poznaniu wtargnął komornik w asyście policji. „Wizyta” miała na celu wycenienie jednej z działek, na której znajdują się zabudowania skłotu. Zastawiona przez właścicieli firmy Darex w zamian za kredyt, ma zostać poddana pod licytację i sprzedana w ciągu najbliższych miesięcy. Jeśli do tego dojdzie, z dniem 1 kwietnia, gdy upływa termin ochronny, policja wyeksmituje zajmujących budynki skłotersów, przejmie teren i Rozbrat przestanie istnieć. Wszystko zgodnie z prawem.
Działalność kolektywu Rozbrat jest nie do przecenienia zarówno na polu związków zawodowych (Inicjatywa Pracownicza), jak i popularyzowania kultury alternatywnej oraz wiedzy o tradycji ruchu anarchistycznego. Ale stanowi także protest przeciw prawu, które podstawowe potrzeby ludzkie związane z bezpieczeństwem mieszkaniowym poddaje kaprysom ekonomii. Skłot jest miejscem, gdzie odbywają się liczne inicjatywy obywatelskie, kulturalne i samokształceniowe, ale jest także miejscem-domem, w którym mieszkają ludzie niemogący uczestniczyć w rynku kredytowo-mieszkaniowym.
Anarchiści współtworzący skłot starają się zapobiec licytacji terenu poprzez działania prawne i informacyjne. Niezbędne jest wsparcie w informowaniu o sytuacji Rozbratu oraz fundusze, które przeznaczone zostaną na druk ulotek i gazet. Solidaryzując się z działaczami i mieszkańcami kolektywu Rozbrat, w pełni popierając ich protest, zwracamy się do wszystkich z prośbą o pomoc.
Szczegóły nt. Tour de Lacan
Kuba Mikurda dosłownie kilka dni temu został redaktorem „International Journal of Zizek Studies”, międzynarodowego czasopisma zajmującego się myślą Zizka i Lacana. Mikurda, członek Krytyki Politycznej, filozof i psycholog (robi doktorat w IFiS PAN), redaktor merytoryczny „Przewodnika”
Teksty o WH
Na prośbę czytelnika bloga o ksywie MOM zamieszczam parę linków do tekstów o Wilhelmie S. MOM, nie wiem w jaki sposób przeszukiwałeś zasoby internetu, ale poprzez google znajdziesz na prawde wiele, zarówno tekstów jak i grafik, zarówno po polsku jak i po angielsku. Wikipedia to rzeczywiście za mało, biogram na Culture.pl rzeczywiście nie wykracza poza 2004 rok. Na poczatek polecam
Kluby Krytyki Politycznej w Wielkopolsce 
leave a comment